2009.11.26　　港城奥辉网鸭绿江绿星

　　　在稚气而顽皮的儿童时代，我们这一班小同学的家，都住在一条街道上，有名的官电街两旁。当我们每个天真的小伙伴，兴高采烈地背着妈妈给买的新书包，开心地走出了家门，迈开了走上人生社会第一步的时候，心里真是说不出的高兴。
走进了干净整洁的清真小学，在宽敞明亮的教室里，去接受人类文明的启蒙教育。一个个敬爱的老师们，和蔼可亲，就像亲人父母教育自己的孩子一样，手把手儿地把我们带进人类文明的神圣殿堂。为我们打下了人生最美好基础。
在人的一生中，这6年最宝贵的时光里，发生了许许多多美好的事儿，如今都像似一件件一串串的美丽珍珠儿，勾起了大家醉人心扉的回忆：
我们一起手牵手儿，去蛤蟆塘远足；一起在校园里玩耍或溜手绢；一起去老师家探望；一起在联欢会上，歌唱亲爱的祖国；一起在周末的晚会上，在学校的操场上看篝火；一起去儿童电影院看电影《花儿朵朵》；一起捧着朵朵鲜花，去鸭绿江桥头迎接最可爱的人；在国庆十周年大庆的时候，我们又一起穿着美丽的衣服，去站前广场去接受市领导的检阅；我们又分期分批地由一个个无知的童孩，戴上了火红的红领巾，成为一个个有知的少年······
这令人难忘的愉快童事儿，就像在石头上刻字一样，牢牢地刻在我们每个人脑海那深深的记忆里。
纯真的童年让我们顺利地度过了那艰苦的年代，开启了美好人生的新起点。
有一件小事，令人记忆尤新，在天气最寒冷的时候，教室里，虽然生有一个火炉，但是屋子大，也非常冷，有的同学就将半块砖头，在炉上烘热，然后拿到自己的脚下去取暖，有许多同学都模仿去做，去战胜严寒和半饥半饱的肚儿。
总之，还有许许多多的有趣事儿，都淹没在那模糊的时光里了。
虽然，有的人名字记不清楚。但是，我们都没有忘记那一张张纯真可爱而熟悉的脸庞儿。天下的人是这样的多呀，为什么就我们这几十个人走到了一起，缘分啊！一晃，50多年过去了。我们都步入老年，竟变成了爷爷和奶奶了。
最近，一些同学见了面，感慨万千，都想聚一聚。大家都想议一议，选一个好日子，咱们来一个全体同学与老师的大团聚。
同学们，大家积极行动起来吧！都分头寻找老同学，把这封信儿传递到手。记好电话号码。然后，我们再物色一个好地点，或去郊外，开开心心地玩它两天，好好唠一唠，那儿时难忘的趣事儿。
最后，祝愿同学们健康长寿！
全家幸福！（风臣）

Nin pri la ebriiga memoro

Dum infana aĝo naiva kaj petulema, ĉiuj klasanoj miaj loĝis ĉe la sama strato, nome la fama Gŭandien Strato. Kia ĝojo aperis en niaj koroj tiam, kiam ĉiuj junaj amikoj gaje elportiĝis, kun librosakoj kiujn patinoj ĵus aĉetis por ni, kaj komencis niajn vivojn sociajn.
En la Islaman Bazlenejon puran kaj ordan ni iris, por ekedukiĝi pri la homa civilizacio. Instruistoj estimataj afable, man-en-mane gvidis nin en la Sanktan Placon de homa civilizacio tiel, kiel gepatro edukas sian gefilon. Ili fondis al ni la plej bonan bazon por futura vivo.
Dum la ses jaroj estis multe da belaj aferoj; hodiaŭ ili kiel treditaj perloj rememorigas nin pri la ebriiga memoro:
Man-enmane vojaĝi al la Buflageto; ludoj en lernejo; viziti nian instruiston kune; kanti kune pri la kara lando ĉe la festo; la bivakfajron sur la sportokampo dum la Sabata festo; rigardi “Floroj” kune en la Kinejo por Junuloj; bonalveni la soldatojn ĉe la ponto de Jalvi Rivero, kun floroj enmana; dum la 10a nacia datreveno, bele vestate, bonveni la urbestraron ĉe la plazo antaŭ Stacio; ni unu post alia ekhavis la Ruĝtukon kaj per tio fariĝis junulo el infano…
Ĉiuj ĉi neforgeseblaj gojaĵoj estas tiel, kiel premita sur ŝtono, premita profunde sur nia koro.
Ni travivis la malfacilaj jaroj per pura infaneco. La nova komencpunkto viva malfermiĝas antaŭ ni.
Mi speciale ne eblas forgesi unu afereton: dum la plej malvarma vitrotago, kvankam fajrejo estis, la klasĉambro tamen malvarmegis pro la gradeco. Iu klasano tiel varmigis iun brikon per la fajrejo kaj per la briko varmiĝi; multe da klasanoj imitis, por venki malvarmecon kaj malsatecon.
Multe da aferoj aliaj, interesaj, tamen forgesiĝis pro la longaj jaroj.
Eblas ke nomo ne koniĝas, sed vizaĝo ĉiam memoriĝas. En mondo tiel granda, kia miraklo estas ke ni dekumo da junuloj kuniĝis kaj fariĝis samklasanoj! 50 jaroj senrimarke pasis, kaj ni jam aĝas. Nun ni fariĝas geavoj!
Antaŭnelonge, mi renkontis iujn samklasanojn. Forta estis la sentimento, kaj nia deziro rekonti ree. Elektu daton. Ĉiuj klasanoj kaj instruistoj renkontu!
Samklasanoj, ek! Ni serĉu malnovajn samklasanojn niajn. Pasu tiun ĉi leteron. Havu iliajn telefonnumerojn! Sekve, ni elektu bonan lokon, aŭ iru al la kamparo. Ĝoju kaj babilu pri la interesaĵon tiam!

Mi esperas al ĉiuj samklasanoj bonan sanon, longan vivon, feliĉan familion!

Eksstudantaro de 1962, 6-jara 2a klaso de Andong Islama Bazlernejo
Aŭgusto la 8a, 2009

（El LyzTyphone de Taizhong）